فواید امام زمان (عج) در عصر غیبت

[علی]

فوايد ولى عصر عليه السلام در زمان غيبت

تشبيه زيبايى در احاديث آمده است كه فايده امام غايب را به بهترين شكل بيان مى كند. جابربن عبداللّه انصارى از رسول خدا صلى اللّه و آله پرسيد:

هل ينتفع الشيعة بالقائم فى غيبته ؟ فقال : اى والذى بعثنى بالنبوّة انّهم لينتفعون به و يستضيئون بنور ولايته فى غيبته كانتفاع الناس بالشّمس و ان جلّلها السّحاب .(1)

آيا شيعه در زمان غيبت از وجود قائم بهره مند مى باشد؟ حضرت فرمود: قسم به كسى كه مرا به نبوّت برانگيخت ، آنها از وجود او بهره مند مى شوند و به نور ولايتش روشنى مى گيرند همان گونه كه مردم از خورشيد پشت ابر بهره مى گيرند.
امام مهدى عليه السلام نيز در جواب اسحاق بن يعقوب كه سؤ ال كرده بود چگونه از امام غايب بهره مند مى شويم فرمود:
امّا وجه الانتفاع بى فى غيبتى فكاالانتفاع بالشّمس اذا غيّبها عن الابصار السّحاب .(2)

امّا بهره مندى از من در زمان غيبتم ، همانند بهره مندى از خورشيد است وقتى ابر آن را از چشم ها پنهان كند.

خورشيد داراى دو نورافشانى مستقيم و غير مستقيم است . در تابش غير مستقيم ابرها مانند شيشه مات نور مستقيم خورشيد را از خود عبور مى دهند و در نتيجه به موجودات زنده مى رسد. غايب بودن خورشيد در پشت ابرها غير از نبودن آن است .
اگر خورشيد نباشد همه جا تاريك است امّا با وجود خورشيد در پس ابرها هه جا روشن است و خورشيد فوايد خود را از پشت ابرها به موجودات مى رساند.

با ذكر اين تشبيه جامع به برخى از فوايد امام غايب عليه السلام مى پردازيم .

پی نوشت ها :
(1) بحارالانوار، ج 52، ص 93.
(2) بحارالانوار، ج 52، ص 92.

---

[علی]

1- اميد بخشى

شيعه به خاطر عقيده اى كه به وجود امام زنده خود دارد اگر چه او را نمى بيند امّا احساس تنهايى هم ندارد و همواره چشم اميد به آن عزيزى دارد كه وعده ظهورش داده شده است .

شيعه منتظر است و انسان منتظر، اميدوار است و كسى كه اميدوار باشد فعّال و با نشاط است و از هر گونه كسالت ، افسردگى و دل مردگى به دور خواهد بود.

2- امنيّت

زمين همواره بايد از حجّت خدا برخوردار باشد تا وضعيت عادى خود را طى كند و گرنه امنيت آن از ميان مى رود. اين حقيقت در روايات زيادى بيان شده است كه ما به برخى از آنهااشاره مى كنيم .

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

لم تخل الارض منذ خلق اللّه من حجّة اللّه فيها، ظاهر، مشهور او غايب مستور و لا تخلوا الى ان تقوم الساعة من حجّة اللّه فيها.(1)

از زمانى كه خداوند آدم را آفريد، زمين از حجّت خالى نشده است ، چه آشكار و چه شناخته شده و چه نهان و پوشيده و تا قيامت هم از حجّت الهى خالى نخواهد شد.
اوّلين انسانى كه آفريده شد حجّت خدا بود و از آن پس همواره زمين از حجّت خدا خالى نبوده است .
بعد از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله هم ائمه عليهم السلام حجّت هاى خدا بر زمين بوده اند.

امام صادق عليه السلام فرمود:
لو بغيت الارض بغير امام ساعة لساخت .(2)
اگر زمين ساعتى بدون امام بماند از هم فرو مى پاشد.

و امام سجاد عليه السلام فرمود:
ما كسانى هستيم كه خداوند به بركت ما آسمان را از فرو افتادن بر زمين حفظ مى كند و تعادل زمين را تضمين تضمين مى نمايد تا به اهلش آسيب نرساند و به بركت ما باران مى بارد و رحمت خدا گسترش مى يابد و بركات زمين سر بر مى آورد. اگر كسى از ما در زمين نباشد زمين اهل خود را فرو مى برد.(3)

اكنون حجّت خدا بر روى زمين ، حضرت مهدى عليه السلام است كه به زمين امنيت بخشيده است ، چه اين كه خود فرمود:
انّى لامان لاهل الارض .(4)
من مايه امنيت اهل زمين هستم .

(1) بحارالانوار، ج 23، ص 6.
(2) بحارالانوار، ج 23، ص 21.
(3) بحارالانوار، ج 23، ص 5 و 6.
(4) بحارالانوار، ج 52، ص 92

[علی]

3-تهديد به قتل

امام مهدى عليه السلام حجّت خداست و بايد باقى بماند تا زمين از حجّت خالى نشود.
اگر او آخرين وصىّ رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نبود ضرورتى بر غيبت او وجود نداشت و چنانچه به شهادت مى رسيد با وجود امام پس از او زمين از حجّت برخوردار بود، امّا با توجّه به اين كه او آخرين امام و حجّت الهى است و با وجود شرايط سياسى زمان او قطعا به شهادت مى رسيد غيبت او يك ضرورت تخلّف ناپذير بود كه صورت گرفت .

در روايات متعددّى آمده است كه مهدى عليه السلام فرزند امام حسن عسكرى عليه السلام است و او خواهد آمد و حاكمان طغيان گر را از ميان خواهد برد و حكومت حق و عدل را به پا خواهد كرد.

از اين رو حاكمان ستمكار زمان ائمّه عليهم السلام حساسيت شديدى نسبت به امامان معصوم عليهم السلام داشتند و بلكه نابودى آنها را در سر مى پروراندند تا مهدى عليه السلام كه وعده آمدن او داده شده بود پا به عرصه وجود نگذارد.

بر همين اساس بود كه ائمّه عليهم السلام را مى كشتند در حالى كه مى توانستند آنها را در محدوديت هاى ديگرى قرار دهند. البته وقتى به زمان امامت او نزديك شدند وحشت بيشترى وجود آنها را فرا گرفت و براى همين بود كه خلفاى ستمكار عبّاسى ، امام حسن عسكرى عليه السلام را به سامره آوردند تا او را تحت كنترل بيشترى قرار دهند و مهدى موعود را به هنگام تولّد و حتّى قبل از آن ، در شكم مادر به قتل برسانند تا حكومت جبّاران از سوى او تهديد نشود و مشكل بزرگ آنها براى هميشه حل شود. با اين شرايط بود كه خداى متعال او را از ديده ها غايب كرد و حجّت خود را از كشته شدن حفظ نمود تا روزى او را حاكم زمين گرداند.

امام حسن عسكرى عليه السلام در اين باره مى فرمايد:
بنى اميّه و بنى عبّاس به دو دليل ما را هدف شميرهاى خود قرار دادند: يكى آن كه مى دانستند حقّى در خلافت بر مردم ندارند و از ادّعاى ما بر حكومت و قرار گرفتن آن در مركز اصلى خود مى ترسيدند. و ديگر اينكه آنها به اخبار فراوانى مبنى بر نابودى حكومت جبّاران و ستمكاران به دست قائم ما برخورد كرده بودند و شك نداشتند كه خود از جبّاران و ستمكارانند. از اين رو سعى در قتل اهل بيت رسول خدا عليهم السلام و نابودى نسل او داشتند تا اين كه از تولّد قائم جلوگيرى كنند يا او را به قتل برسانند.(1)

(1) كمال الدين ، ص 354.