تاریخچه سینه زنی و زنجیر زنی از کی بوده ؟

[hosein]

سلام
احوال شما

سوال :تاریخچه سینه زنی و زنجیر زنی در عزاداری امام حسین به کجا بر می گرده ؟آیا واقعیت داره که مسلمین این امور رو از غیرمسلمین فرا گرفتند و وارد عزاداری کردند؟

جواب :

«دسته گردانى و سينه زنى و نوحه خوانى كه در زمان صفويّه رايج شده و توسعه پيدا كرده بود، در عصر قاجاريّه با توسعه و تجمّل بيشتر در پايتخت رواج داشت ... دسته گردانى در عصر قاجار، بويژه در زمان ناصر الدين شاه با آداب و تشريفات و تجمّل بسيار برگزار مى شد. دسته هاى روز با نقّاره و علم و بيرق و كتل، و دسته هاى شب با طبق هاى چراغ زنبورى و حجله و مشعل به راه مى افتاد و در فواصل دسته سينه زنها با آهنگ موزون سينه مى زدند. نوحه خوانى و سينه زنى حتّى در اندرون شاهان قاجار، بين خانمهاى اندرون نيز متداول بود ...»(1)

در مورد زنجیر زنی

«از سنتهاى عزادارى در ايران است، در پاكستان و هندوستان نيز اين شيوه از ديرباز رواج داشته است. مجموعه اى از حلقه هاى ريز متّصل به هم كه به دستهاى چوبى يا فلزّى وصل مى شود «زنجير» نام دارد و آن را در ايام عاشورا، بصورت دسته جمعى و در هيأتهاى عزادارى، همراه با نوحه خوانى، بر پشت مى زنند و گاهى جاى آن كبود يا مجروح مى شود. غالبا اين مراسم با سنج همراه است.»(2)

به هر حال امروزه سینه زنی و زنجیر زنی برای مصائب اهل بیت علیهم السلام خصوصا امام حسین ، از مصادیق عزاداری و محزون بودن برای مصیبت اون بزرگواران تلقی می شه .


محزون و مصیبت زده بودن برای اهل بیت مصادیق متعددی داره ، گریه کردن ، به سر و سینه زدن و زنجیر زنی ، مانند اون همه از مصادیق محزون بودن تلقی می شه .

از سوی دیگر امام صادق علیه السلام فرمود:

« هر گونه جزع و فزع و نوحه گری و گریستن ناپسند است مگر جزع و فزع و گریه کردن برای حسین علیه السلام »(3)
وفرمود:

« فرشتگان در شهادت حسین ضجه می زدند »(4)


جزع و فزع و بی تابی و ضجه زدن در مصیبت حسین علیه السلام نیز مصادیق متعددی دارد مانند گریه کردن و به سر و صورت و سینه زدن و زنجیر زدن و ...که انجام این امور برای امام حسین علیه السلام استحباب دارد .

نتیجه گیری :

عزاداری کردن در شهادت امام حسین در واقع گوش به حرف ائمه کردن هست .

توجه توجه

نه هر گونه عزاداری هایی که بعضی هاش رسم بی خود و ناپسندی هستا.

نظر شما چیه
-----------------
(1)موسیقی مذهبی ایران ص 26
(2)فرهنگ عاشورا ص 198
(3)امالی طوسی ص162
وسائل الشیعه ج14 ص505
(4)الکافی ج1 ص465