عبد الله بن جعفر همسر حضرت زینب چرا در کربلا حاضر نبود

[hosein]

سلام
احوال شما

سوال :عبد الله بن جعفر همسر حضرت زینب چرا در کربلا نبود ؟ این که او از یاری کردن امام حسین سرباز زد حقیقت داره ؟ امام علی چرا دخترش را به عقد چنین فردی درآورد ؟

جواب :

عبد الله بن جعفر همسر زينب كبرى و داماد على علیه السلام و پسر جعفر طيّار.

او نخستين نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ايّامى كه پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت كرده بود، تویِ اون كشور به دنيا اومد. مادرش «اسماء بنت عميس» بود. اسماء، بعد از شهادت جعفر طيّار در جنگ موته، به همسرى أبو بكر، سپس على بن ابى طالب در آمد. عبد الله بن جعفر، مورد عنايت خاصّ پيامبر اكرم بود، بويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه اسلام به شمار مى آمد.

رجالی معروف صاحب مستدرکات رجال الحدیث او را چنین معرفی می کند ؛

« او جلیل القدر و عظیم الشان بود ، آیت و نشانه خداوند در حلم و جود و کرم و از اصحاب رسول خدا و امیر مومنان و حسن و حسین علیهم السلام بود که در جنگ صفین در رکاب علی علیه السلام بود »(1)

شیخ عباس قمی نیز در کنار آنکه روایات متعددی در عظمت مقام او نقل می کند و تصریح می کند که او مورد علاقه امير المؤمنين بود و ارادتى شايان به امام حسن و امام حسين داشت. مردى سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود .(2)

اگر چه خود در كربلا حضور نداشت، امّا دو پسرش عون و محمّد را همراه مادرشان حضرت زينب به كربلا فرستاد و اين دو فرزند، در ركاب سالار شهيدان روز عاشورا به شهادت رسيدند. او از اينكه نتوانسته بود در واقعه كربلا شركت كند تأسف مى خورد. پس از حادثه عاشورا و شهادت حسين بن على وى در مدينه به سوگ نشست و مردم براى تسليت گويى نزد او مى آمدند. (3)

در تاریخ اگر چه صراحتا علت عدم حضور او در میدان کربلا ذکر نشده است اما با توجه به سخن علامه حلی که می گوید ؛

« امثال محمد بن حنفیه و عبد الله بن جعفر ، دارای شان و مقام ارجمندی هستند به گونه ای که امکان انحراف آنان از حق و خروجشان از ایمان نمی باشد »(4)

معلومه که عدم حضور او در میدان کربلا عذر او مانند بیماری یا ماموریت او از جانب امام حسین برای محافظت از بنی هاشم بوده ، چرا که خود او بارها آرزو می کرد که ای کاش فرصت حضور در رکاب امام حسین علیه السلام را می یافت .

مورخین می نویسند ؛

« هنگامى كه عبد اللّه بن جعفر بن ابى طالب، از كشته شدن دو پسرش همراه حسين عليه السلام خبر يافت و مردم براى تسليت به حضورش مى آمدند، يكى از وابستگانش كه فكر نمى كنم كسى جز ابو لَسْلاس باشد، گفت: مصيبتى كه ديده ايم، از جانب حسين به ما رسيده است .

عبد اللّه بن جعفر، او را با كفشش زد و سپس گفت: اى پسر زنِ بدبو! آيا به حسين، چنين مى گويى؟ به خدا سوگند، اگر در كنارش حاضر مى بودم، دوست مى داشتم كه از او جدا نشوم تا همراهش كشته شوم .

به خدا سوگند، آنچه دلم را به از فدا شدن دو پسرم راضى و مصيبت آن دو را بر من، سبُك مى كند، اين است كه در راه از خود گذشتگى براى برادر و پسرعمويم [حسين عليه السلام] و پايدارى در كنار او، كشته شده اند!

سپس به همنشينانش رو كرد و گفت: خدا را بر شهادت حسين عليه السلام مى ستايم كه اگر نتوانستم با دستانم حسين عليه السلام را يارى كنم، دو پسرم، او را يارى دادند.(5)

نظر شما چیه
-------------------------
(1)مستدرکات رجال الحدیث ج 4 ص 500
(2)سفینه البحار ج 6 ص 47
(3)معارف و معاریف ج 4 ص 1508
(4)بحار الانوار ج 42 ص 110
(5)تاريخ الطبري ج 5 ص 466، الكامل في التاريخ ج 2 ص 579 ، جواهر المطالب ج 2 ص 296؛ الإرشاد ج 2 ص 124؛ كشف الغمّة ج 2 ص 280، الحدائق الوردية ج 1 ص 121، بحار الأنوار ج 45 ص 122.