یوسف از اون زندونی کمک گرفت ، پس معصوم نیست.توسل

[hosein]

سلام

احوال شما

سوال : تویِ فیلم حضرت یوسف اومده بود که یوسفِ نبی از یکی از زندانی ها که داشت آزاد می شد و ساقی شاه بود خواست که پیش پادشاه ازش یاد کنه و بگه که یوسف رو بی گناه زندون انداختن و پادشاه یوسف رو بیرون بیاره اما خدا یوسف رو مواخذه کرد که چرا از غیر من درخواست کردی به خاطر همین باید چند سال بیشتر در زندان بمانی .

قرآن تویِ سوره یوسف آیه 42 هم میگه « شیطان یاد خدا را از ذهن یوسف برد و او در زندان چند سال بیشتر ماند»
آیا این جریان با عصمت یوسف منافات نداره؟آیا ؟

جواب :

این که یوسف از اون زندانی خواست تا پیشِ شاه از او یاد کند و اون رو از زندان آزاد کنه، تا بی گناهی خودش رو اثبات کند از قبیل توسل به اسباب طبیعی هست که هیچ گونه اشکال عقلی و شرعی نداره.که بگیم یوسف معصوم بوده یا نبوده و گناه کرده . نه داداش.

این کارشون گناه نبوده .

امام صادق فرمود:

«خدا خواسته است که همه کارها از طریق اسباب آن جاری گردد»(1)

حضرت سلیمان هم برای آوردن تخت ملکه سبا به اسباب طبیعی توسل پیدا کرد و به یاران خودش گفت:

«کدامیک از شما توانایی دارید که تخت او را پیش از آنکه خودشان نزد من آیند برای من بیاورید»(2)

ذو القرنین هم برای ساختن سد در برابر یاجوج و ماجوج از اطرافیان کمک خواست و فرمود:

«مرا با نیرویی یاری کنید تا میان شما و آنها سد محکمی ایجاد کنم»(3)

پس معلومه که توسل پیدا کردن به اسباب طبیعی نه اینکه اشکالی نداره بلکه خداوند به این توسل جستن امر کرده . چنان که در حدیث امام صادق گذشت .

در حدیث دیگری امام صادق فرمود:

«پیامبری از انبیا بیمار شد و گفت خودم را درمان نمی کنم تا خداوند مرا شفا دهد .خداوند به او وحی کرد تو را شفا نمی دهم تا از دارو و اسباب استفاده کنی زیرا من شفایم را در آن قرار داده ام» (4)

نتیجه گیری

یوسف کار اشتباهی نکرد که از آن زندانی برای آزادی از زندان کمک گرفت زیرا توسل به اسبابی کرده است که خداوند به آن فرمان داده بود .اگر یوسف بیشتر در زندان ماند به سبب دسیسه کسانی بود که او را در زندان افکنده بودند و فراموشی ساقی شاه از یاد آوری یوسف نزد پادشاه نیز در این مساله موثر بوده است.

بله در احادیث ضعیف السندی آمده است که یوسف چون از آن زندانی برای آزاد شدن کمک خواست و از خداوند کمک نگرفت مواخذه شد و بیشتر در زندان ماند

(5)

اما مرحوم عیاشی این روایات را به صورت مرسل و بدون سند کامل ذکر می کند .روشن است که روایت مرسل ضعیف و غیر قابل قبول است و نمی توان در یک چنین مساله مهمی به این نوع روایات تکیه کرد.

این مضمون در تفسیر قمی ج1 ص344 نیز نقل شده است اما سندش ضعیف است زیرا یکی از راویانش اسماعیل بن عمر است که واقفی مذهب بوده است.

(6)

و یکی دیگر از روات شعیب العقرقوفی است که مجهول است.

نظر شما چیه
--------------------------------
(1)الکافی ج1 ص183
(2)سوره نمل آیه 38
(3)سوره کهف آیه 95
(4)بحار الانوار ج59 ص66
(5)تفسیر عیاشی ج2 ص176
(6)رجال نجاشی ص28