تالار گفتمان بشیران
کفر بهائیان از نگاه قرآن - نسخه‌ی قابل چاپ

+- تالار گفتمان بشیران (http://forum.bashiran.ir)
+-- انجمن: ادیان و مذاهب (/Forum-%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%D8%B0%D8%A7%D9%87%D8%A8)
+--- انجمن: مذاهب و فرق و ... (/Forum-%D9%85%D8%B0%D8%A7%D9%87%D8%A8-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%82-%D9%88)
+---- انجمن: بهائیت (/Forum-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA)
+---- موضوع: کفر بهائیان از نگاه قرآن (/Thread-%DA%A9%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86)



کفر بهائیان از نگاه قرآن - hosein - 12-01-2018 04:17 PM

سلام
احوال شما

سوال : کفر بهائیان از نگاه قرآن . این حرف درسته ؟

جواب : قرآن، یه ویژگی‌هایی رو برای کُفر افراد گفته که یه مقایسه ای با عقائد بهائیت می کنیم .

1- انکار اصول دین:

خدا توی سوره بقره آیه 28 فرموده : «کَيْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ کُنْتُمْ أَمْواتاً فَأَحْياکُمْ ثُمَّ يُميتُکُمْ ثُمَّ يُحْييکُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

ترجمه : چگونه به خداوند کفر می‌ورزید در حالی که شما بی‌جان بودید. شما را زنده کرد، آن‌گاه شما را می‌میراند و باز زنده می‌کند، سپس به سوی او بازگردانده می‌شوید».

ولی می دونیم که : بهائیت اساساً منکر چنین معادی هست. (1)

2-انکار توحید و یگانگی خدا:

توی سوره مائده آیه 72 خدا می فرماید : «إِنَّهُ مَنْ يُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمينَ مِنْ أَنْصارٍ

ترجمه : هرکس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده است و جایگاه او دوزخ است و ستمکاران، یار و یاوری ندارند».

البته بر خلاف ادعای یگانه‌پرستی بهائیت، می دونیم که اونا در عمل، مشرک هستند. (2)

3- ترک فرایض و وظایف دینی

خدا توی سوره آل‌عمران آیه 97 می فرماید :

... وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا ...

ترجمه : ... براى خدا حج آن خانه بر عهده مردم است [البته بر] كسى كه بتواند به سوى آن راه يابد ...

البته هرچند پیشوایان بهائی در ظاهر (تا پایان عمر)، خود به فرایض اسلامی عمل می‌نمودند، اما پیروانشان را از آن بر حذر می‌داشتند. (3)

نظر شما چیه
---------------------
(1)بدیع، ص 338
(2)بدیع،، ص 154
(3)قرن بدیع، ص 280