تالار گفتمان بشیران
اگر مریضی که نباید روزه بگیرد ، ثوابی از ماه رمضان می برد ؟ - نسخه‌ی قابل چاپ

+- تالار گفتمان بشیران (http://forum.bashiran.ir)
+-- انجمن: احکام (/Forum-%D8%A7%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85)
+--- انجمن: احکام روزه (/Forum-%D8%A7%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87)
+--- موضوع: اگر مریضی که نباید روزه بگیرد ، ثوابی از ماه رمضان می برد ؟ (/Thread-%D8%A7%DA%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%B6%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87-%D8%A8%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D8%AF-%D8%8C-%D8%AB%D9%88%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%B1%D9%85%D8%B6%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%9F)



اگر مریضی که نباید روزه بگیرد ، ثوابی از ماه رمضان می برد ؟ - hosein - 05-13-2019 08:08 PM

سلام

احوال شما

سوال : کسی که مریض هست و نمی تونه روزه بگیره، آیا ثوابی از ماه رمضان می بره ؟

جواب : پیامبر گرامی فرمود :

« من مبعوث به آئین سهل و آسانی شده ام »(1)

بیمارانی که نمی توانند روزه بگیرند نباید نا امید باشند که از برکات ماه رمضان بی بهره ماندند ، زیرا در روایات ما آمده که خداوند پاداش روزه داری را به آنها می دهد و در کنار آن گناهانشان را می آمرزد و اگر گرفتار معصیت ناخواسته ای هم شوند ، خداوند برای آنها سخت نمی گیرد چنان که پیامبر گرامی فرمود :

«هيچ مسلمانى نيست كه به گرفتارى‏ اى جسمى مبتلا شود، مگر آن كه خداوند ، به فرشتگان خويش مى‏ فرمايد: «براى او پاداش بهترين كارهايى را كه در دوران تندرستى انجام مى‏ داده است، بنويسيد».(2)

و فرمود :

« براى بيمار، چهار ويژگى است ، قلمِ تكليف از او برداشته مى ‏شود؛ خداوند به فرشته فرمان مى ‏دهد همه پاداش آنچه را در دوران تندرستى خويش انجام مى‏ داده است، بنويسيد؛ بيمارى وى بر همه اندام‏هايش گذر مى‏ كند و گناهانش را از آن بيرون مى‏ برد. پس اگر بميرد، آمرزيده‏ شده مى‏ ميرد و اگر زنده بماند، آمرزيده ‏شده زندگى مى‏ كند. »(3)

امام صادق علیه السلام فرمود :

« هر كس از مؤمنان به بلايى گرفتار شود (و) شكيبايى را از دست ندهد، پاداش هزار شهيد دارد »(4)

نظر شما چیه
----------------------------------------
(1) بحار الانوار ج30 ص548
(2) امالی طوسی ص 384_ بحار الانوار ج 81 ص 183
(3) ثواب الاعمال ص 230_ وسائل الشیعه ج 2 ص 401
(4) الکافی ج 2 ص 92