نمونه ای از فساد در خاندان شاه

[ahmadreza]

مشروب‌خواری

با اینکه مشروب به صراحت در اسلام تحریم شده است و قرآن به صراحت آن را عمل شیطانی می‌داند، دربار پهلوی بی‌‌‌هیچ پنهان کاری به آن تظاهر می‌کرد. شاه در میهمانی‌های سران کشورهای بیگانه، درجشن‌ها و در جشن ۲۵۰۰ ساله، جام شراب را به سلامتی مهمانان سر می‌کشید و تلویزیون آن را پخش می‌کرد.

در میهمانی‌های خصوصی دربار، خانواده سلطنت چنان در مشروب خواری افراط می‌کردند که مست و لایعقل دست به اعمال و گفتار ناهنجار می‌زدند. ملکه مادر با اینکه زن مسنی بود، مثل رضا خان به کنیاک معتاد شده بود.
به اعتراف او «رضا عادت داشت بعد از ناهار و شام یک گیلاس کنیاک بنوشد. من هم این عادت را از رضا گرفتم» ظاهرا این مساله در خانواده پهلوی به وراثت گذاشته شد؛ زیرا محمدرضا هم از بین مشروبات، کنیاک را ارجح می‌دانست. البته کنیاک مورد علاقه‌اش «کنیاک هنسی بود».

ملکه مادر از اینکه جراید ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی از مشروب خواری وی انتقاد می‌کردند، سخت عصبانی می‌شود و می‌نویسد: «خوش به حال این اروپایی‌ها و این آمریکایی‌ها‌. ملاحظه می‌کنید چقدر آزاد هستند زن‌هایشان‌… لخت و عور در کنار دریا و استخر و پلاژ تفریح می‌کنند و از مشروبات هر چه بخواهند می‌خورند… آن وقت در این روزنامه‌ها و مجله‌ها که از تهران می‌آید می‌نویسند: ملکه مادر یک گیلاس کنیاک می‌خورده است! آیا خوردن یک گیلاس کنیاک جرم است.»
ملکه مادر چنین اعمالی را نه تنها جرم نمی‌داند، بلکه از اینکه در مطبوعات ایران نسبت به آن حساسیت نشان می‌دهند، ابراز تعجب می‌کند. شاه‌ و ملکه نه تنها خود به مشروب خواری معتاد بودند، بلکه فرزندان کوچک و غیر بالغشان را نیز به این گناه آلوده می‌کردند.

درجشنی که به مناسبت سیزدهمین سال ازدواج شاه و ملکه در کاخ ملکه مادر برپا شد «فرزندان شاه هم حضور داشتند و اجازه یافتند لبی تر کنند!» هویدا، نخست وزیر، معمولا در جلسات عیاشی چنان در خوردن مشروب زیاده روی می‌کرد که گاه بدمستی‌هایش او را ملعبه دیگران قرار می‌داد و شأن کشور را نیز پایین می‌آورد.
در ضیافتی که به افتخار ولیعهد بحرین برقرار شد، هویدا چنان بدمستی کرد که چند بار در مقابل سفیر امریکا دست به چاپلوسی زد. «چاپلوسی احمقانه‌ای که چون در برابر آن همه مقامات خارجی صورت گرفت، صورت خوشی نداشت.»


طبق یک سند از وزارت دربار از تاریخ ۲۱/۶/۳۸ تا ۲۱/۶/۳۹ به مدت یک‌سال، در زمانی که وضع اقتصادی ایران به شدت خراب بود، دربار از شرکت لینج تعداد ۲۰۴ صندوق، یعنی ۳۶۱۰ بطری مشروب خارجی خریداری نموده است. حال از شرکتهای دیگر چقدر خریداری شده است، معلوم نیست. مطابق همین اسناد از تاریخ ۵/۲/۴۶تا۲/۱۲/۴۶ با هزینه‌ی دربار ۲۵۳ صندوق انواع مشروبات، از طریق گمرک به کاخ اختصاصی اشرف در تهران وارد شده است. ورود مشروبات الکلی از خارج از کشور و از طریق گمرک برای دربار، در سال‌های پایانی رژیم شاهنشاهی در شهریور ۱۳۵۷ متوجه موضوع شد و به کامبیز آتابای مدیر کل دربار نوشت: ترخیص مشروبات الکلی با استفاده از معافیت گمرکی دربار شاهنشاهی در حال حاضر دور از مصلحت است.

قماربازی

انواع قمار در دربار پهلوی به شکل یک تفریح روزمره در آمده بود؛ اما در دربار هیچ کس در قماربازی به پای اشرف و شاه نمی‌رسید. از مشکلات اخلاقی اشرف قمار بازی مفرط او بود… اشرف بیشتر شب‌های تابستان در رستوران دربند، بساط قمار راه می‌انداخت و در زمستان هم این بساط در کاخ اختصاصی به راه بود. اشرف چنان در قمار‌بازی خود را صاحب انحصار می‌دید که به گزارش ساواک جلسات قمار دربار شاهنشاهی که قبلا در کاخ اختصاصی برقرار می‌شد به کاخ اشرف پهلوی منتقل گردیده و روزهای چهارشنبه‌ی هر هفته اعضای خاندان سلطنتی پس از صرف ناهار تا پاسی از شب به بازی مشغول می‌گردند. در این جلسات، قمار نه به عنوان یک بازی و تفریح، بلکه با برد و باخت جدی صورت می‌گرفت.

طبق همین گزارش والاحضرت شاهپور محمدرضا مبلغ ۵/۲ میلیون ریال باخته‌اند. نقش اشرف در قمار‌بازی دربار، نقش یک تشویق کننده بود و حتی محمد‌رضا را به مجالس قمارش دعوت می‌کرد و سپس او را تشویق و تحریک می‌کرد. اشرف خارج از کشور که می‌رفت نیز یک مشتری دائم قمارخانه‌های اروپا بود.
در سال ۱۳۳۶ که هنوز فساد دربار به اوج خود نرسیده بود. به گزارش ساواک اشرف در تعطیلات عید نوروز در یکی از قمارخانه‌های پاریس مبلغی در حدود سیصد و پنجاه هزار ریال باخته بود. دراواخر عمر رژیم اشرف بیشتر اوقات خود را درقمارخانه‌های اروپایی می‌گذراند. اشرف خود به مناسبتی در خاطراتش می‌نویسد: در تابستان ۱۳۵۵ با عده‌ای از دوستان درمنزلم درژوئن دپن به سر می‌بردم… پس از شام به کازینوی پام بیچ در انتهای بلوار رفتیم و نزدیک ساعت سه بامداد از کازینو خارج شدیم این زندگی شخصیت دوم دربار شاهنشاهی ایران بود.


شاه نیز به شدت به قمار معتاد شده بود. او همیشه بعد از ناهار به قمارمی‌پرداخت. شب‌ها هم اگر به فساد‌های دیگر مشغول نمی‌شد. رو به قمار می‌آورد. میهمانی‌های آخر شب بیشتر به پوکر می‌انجامید. زیرا محمد‌رضا پهلوی تمام عمر عاشق بازی پوکر بوده است. و تنها وقتی که در یک شب حدود ۷۰۰ هزار پوند باخت این بازی را کنار گذاشت و بعدها فقط به بازی بریج اکتفا می‌کرد. طبق گزارش‌های نزدیکان شاه، محمد‌رضا در قمار بازی هم شانس چندانی نداشت. در مجموع در یک شب حتما محمد‌رضا۴۰-۵۰ میلیون تومان می‌باخت.
البته این نیز از شیطنت‌های اشرف ذکر شده است. اشرف باندی از قماربازان حرفه‌ای مانند اسکندری و محمود حاجبی را درست کرده بود و محمد رضا را تشویق به قمار با آنها می‌کرد. و سپس با تقلب و کمک کردن به آنها مبالغی را از محمد‌رضا می‌بردند و اشرف قسمت عمده را خودش بر می‌داشت؛ به حاجبی و اسکندری هم چند میلیونی می‌داد. شاه در قمار، همبازی مخصوصی داشت که تا آخر با شاه بودند. محمود حاجبی، پروفسور یحیی عدل، سناتور و جراح معروف و ابوالحسن ابتهاج از هم بازی‌های حرفه‌ای شاه بودند. قمار بازی دربار شاهنشاهی تا اعماق ارکان نظام نفوذ کرده بود.

چهارده سال رقابت ایدئولوژیک شیعه درایران(۱۳۴۳-۱۳۵۷)-روح الله حسینیان ص ۸۱-۸۶